0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Denizli, Buldan, Babadağ ve Kızılcabölük’te dokumacılar iyi bilirler; çalışırken sırf çene çalmak için gelenler,
“İŞLİYİ İŞİNDEN
ALIKOYMA!” denilip, kibarca atölyeden dışarı buyur edilirler.
Otuz yıldır İstanbul’da EV TEKSTİLİ FUARI düzenlenmektedir. İlk yıllarda bu etkinliğe ÖDEL BULDAN müessesemiz,
“Yöremizin
Geleneksel Tekstil Üreticisi” olması nedeniyle, fuar yönetimleri tarafından alan ücreti istenmeksizin katılıma davet edilirdi.
“FUARLAR, ÇAĞDAŞ MAL PAZARLARIDIR”. Ülkemizde ve dünyada hemen her sektör için düzenlenen bu etkinlikler; işletmeler,
çalışanları, ülke ve dünya ekonomisi için büyük önem taşımaktadır.
Fuarlara hazırlanmak, yeni ürünleri tanıtmak, mümkün olduğunca daha fazla yerli ve yabancı müşteriyle görüşmek, sipariş alabilmek ve FUARIN HER DAKİKASINI DEĞERLENDİRMEK ÇOK ÖNEMLİDİR.
Üstelik bu fuarlara katılım çok masraflıdır; üç beş gün sürecek etkinlik için hazırlanmak, fuar alan ve stant bedelleri, personelin
ulaşım ve konaklama masrafları büyük tutarlar oluşturur. Birçok firma bu bedelleri ödemekte güçlük çekmektedir. Bu nedenle, verim
alabilmek için fuarın her dakikası iyi değerlendirilmelidir.
Hal böyle iken; her yıl gerek meslek örgütleri yöneticileri, gerek bazı siyasiler ve yerel yöneticiler fuarda boy gösterip stant stant
dolaşmayı iş edinmektedirler. Bu şekilde fuar dolaşmanın kimseye fayda sağlamayacağını bile bile meslek odaları, siyasiler ve yerel
yönetimler halkımızdan toplanan alın teri paraları harcırah olarak adeta savurarak, fuarlarda “İŞLİYİ İŞİNDEN ALIKOYMAKTADIRLAR!”.
“LÜTFEN RAHAT BIRAKINIZ; BİZ FUAR KATILIMCILARI İŞİMİZE BAKALIM ÇALIŞANLARIMIZIN, MEMLEKETİMİZİN EKMEK DAVASINA
YOĞUNLAŞALIM!”
Ziyaret adı altında fuarda boy gösterenlerden, hanımların da bulunduğu kalabalık ortamda “okkalı küfür” savuranı da gördük,
inanılır gibi değil! Ben o küfür savuranı, kamera kayıtları ve şahitlerle Savcılık makamlarına şikâyet etmesini bilirdim; ancak torun sahibi
ablalarımın “şahit” sıfatıyla Adliye koridorlarında bulunmasına gönlüm razı olmadığı için konuyu sineye çektim…
KIYMETLİ HEMŞERİLERİM, SEVGİLİ MESLEKTAŞLARIM; biz tam anlamıyla “henüz gelişme aşamasında olup”
, ekonomisi dar boğazda
bir ülkeyiz. Bakkalda, markette kasada ödeme sırası geldiğinde, artmış fiyatlar nedeniyle aldığını bırakıp, eve eli boş giden
yurttaşlarımızın her geçen gün arttığı çok sancılı bir dönemden geçiyoruz.
Müesseseler, şirketlerimiz Devlete ödediği vergiler oranında meslek örgütlerine aidatlar ödüyor ki; ben on bine yakın şirketin
bulunduğu Denizli’mizde, iki müessesem ile il genelinde 33. ve 92. sıralarda yer alarak görevimi yerine getirmiş olmanın gururunu
yaşamış bir yurttaşım.
Bu paralar ülkemizin kıt koşullarında pek de hesaplı harcanmamaktadır. Bazı meslek örgütleri devasa lüks binalar yaptırmakta,
sonrada, bu binaların birçok kısmı, hiç kullanılmadan “âtıl” beklemektedir. Bu konuda yıllar önce iki meslek örgütümüz “Denizli
İhracatçılar Birliği ve Denizli Sanayi Odasına” dilekçe yazmış; ihtiyaçtan çok daha büyük ölçülerde yapılan Denizli İhracatçılar Birliği yeni
binasında, her iki meslek örgütünün birlikte faaliyet göstermelerinin ideal olacağını bildirmiştim. Her nedense bu teklifimi umursayan
olmadı!
Hiçbir bürokratik gerekçe ya da usûl, ülkemizin “dar ekonomik” koşullarında tasarruf yapmaya,
“ayağını yorganına göre uzatmaya”
, aynı binalarda hizmet vermeye engel bir mazeret değildir! Bir küçük örnekle, Bursa Ticaret ve Sanayi Odaları “aynı çatı altında”
ve tek bir kurumdur.
Geçtiğimiz aylarda Denizli Sanayi Odası da devasa, lüks bir bina inşaatını tamamladı. Denizli İhracatçılar Birliğinde geçen ay yapılan
seçimli Genel Kurulda söz alarak bir konuşma yaptım ve belirttim; bu devasa binaların bazı kat ve bölümleri hiç açılmıyor, örneğin
toplantı salonları bir yılda “kaç saat” kullanılıyor?
Savurganlıklarla ilgili bir başka örnek verecek olursak. Ülkemizde bulunan birçok telekomünikasyon şirketi, yabancı firmalara ait,
ya da yabancı ortaklıdır. Hatta yerel bildiğimiz bu tür bazı şirketlerin teknik alt yapısı yabancı şirketler tarafından oluşturulmaktadır.
Dünyada, kurumlar tarafından gerekli gereksiz en çok SMS mesajı gönderilen ülkeyiz.
Bana meslek odası, örneğin Denizli Ticaret Odası mesaj gönderse de, göndermese de “Benim Cuma’m mübarektir!”. Meslek
odalarının hatta Belediyelerin, böyle günlerde halka, üstelik kendi şahıs isimlerini de belirterek SMS mesajı göndermeleri, sadece ve
sadece genellikle çokuluslu olan telekomünikasyon şirketlerinin zaten dolu olan kasalarını şişirir.
Sivil Toplum Örgütü Başkanları, Belediye Başkanları bu tür SMS mesajlarına çok meraklı iseler,
“kendi ceplerinden” bedelini
ödeyerek gönderebilirler; Üyelerinin, işçilerimizin, halkımızın ortaya koyduğu emeklerle ve alın teri ile kazanılmış paralarla değil!
Belediye başkanları kendi fotoğraflarını kentlerin girişlerinden, sokak ve caddelere kadar koca koca tabelalarda göstermekten
herhalde büyük keyif alıyorlar. Halk her yerde Belediye başkanının fotoğraflarını görmek zorundamı?
Biz yıllar önce Belediye başkanlarını, önemli günlerde halkın içinde çekilmiş fotoğraflarda görürdük sadece, oysa şimdi peşlerinde
fotoğrafçılarla dolaşıyorlar. Yalnızca bu fotoğraflar, tabelalar için savrulan “halkın cebinden çıkmış” paraların haddi, hesabı yok!
Dünya ve ülkemizin içinde bulunduğu pandemi, savaşlar ve bunlara bağlı olumsuz ekonomik gelişmeler çerçevesinde, halkımızın
yaşam koşullarının giderek daha zorlaştığı, hatta daha da ağırlaşabileceğinin öngörülebilir olduğu bir süreçte;
KURUMLARI “SAVURGANLIĞA SON VERME” KONUSUNDA UYARMAYI BİR YURTTAŞLIK GÖREVİ KABUL EDİYORUM!
Saygılarımla

HALİS ÖDEL