0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Sizlere bugün çocuklarımızdan bahsetmek istiyorum. Cennet kokulu ufacık çocuklardan. Bu ülkenin her yerinden cinsel istismar, aile içi cinsel istismar, kadına ve çocuğa tecavüz haberleri yükseliyor. Normal bir şey mi sizce bu? Ne kadar umurunda oluyor insanların 3 gün konuşuluyor 5 gün konuşuluyor sonra ne oluyor hiçbir şey. Bu zihniyet nasıl bir şey daha yeni doğmuş bebeğe nasıl dokunabilirsin, ergenlik çağındaki bir gence nasıl bu şekilde yaklaşabilirsin. Evet sen sapık zihniyetli sana ceza verilmiyor. Ama o bebekler, çocuklar, gençler hayatlarının sonuna kadar bu acıyla yaşıyorlar.

Sizler yüzünden suratında utançla sanki suç kendindeymiş gibi hayatını sürdürmeye çalışıyor. Başaramazsa da bunu intihara teşebbüs ediyor. Adil bir şey mi sizce bu mantık sığar mı aklı başında olan biri bunu yapabilir mi? Ne kadar laf edersek edelim hiçbir şey değişmiyor. Sokaklarda direnen insanlar bağıra çağıra çocukların hakkını savunmaya çalışıyor.

O insanlar bunu yapıyor diye bazen onları da durdurmaya çalışıyorlar. Gazeteler, siteler, sosyal mecralarda bunların paylaşımı yapılıyor ve yayın yasağı geliyor. Biz bu çocukları nasıl savunacağız. Okulda öğretmen acaba farklı bir gözle bakar mı? Park da biri laf eder mi 3 yaşındaki 5 yaşındaki çocuklarımıza etek, şort giydirmeye korkar haline geliyoruz. En basit örneği ekmek almaya yollayamıyoruz. Kapımızın önüne oyun oynamaya çıkartamıyoruz. Sonra eve kapanıp internet bağımlısı oldu diye kızıyoruz çocuklarımıza. Bu suç kimin buna nasıl bir çözüm bulunacak gerçekten çok merak ediyorum. Evlenme çağına gelen insanlar yeni evliler çocuklarının olmasına sıcak yaklaşmıyor.

Bu dünyaya mı evlat getireceğim korku içinde mi yetiştireceğim başına ne zaman bir şey gelecek korkusu içinde kalıyorlar. Çocuk istismarının önüne geçmek için en ağır ceza verilmeli. Okullarda bunlarla ilgili ders saati olmalı. Kız çocuklarının erken yaşta evlendirilmesi yasaklanmalı. Evlerimizde de aynı şekilde. Çocuklarımıza saygı göstermeyi bilmeliyiz. Küçük yaşlarda onlara bu bilgileri aşılamalıyız. Çocuklarınıza her zaman inanın. Özel bölgelerinin nereler olduğunu doğru isimleriyle tanımlayın.

Evde, özel alanlara saygı gösterin, ondan da aynısını bekleyin. Odalarına girerken kapılarını çalarak girmeye özen gösterin. Çocukları, akraba bile olsa birini öpmeye, sarılmaya zorlamayın. Unutmayın çocuk susmaz, susturulur. Eğer size anlatamıyorsa ve onun bir sorunu olduğunu hissediyorsanız. Doktorlardan destek almayı ihmal etmeyin. Unutmayın ki aile de sevgi görmeyen bir çocuk dışarıyı merak eder ve herkese inanma eğiliminde bulunur. Umarım bu sorunlar bir gün son bulur.