EBEVEYN OL”ABİLMEK”

Bugün sizlere anne ve baba olmaktan bahsetmek istiyorum. Aile olmak nedir sizce? Sadece biyolojik olarak dünyaya bir bebek getirmekle anne, baba olunur mu? Ailenin görevleri nelerdir? İstenmeyen gebeliklerin yaşandığı ilişkilerin yanı sıra yıllarca anne olmak için çabalayan, bunun için tedavi gören, psikolojik ve bedenen yıpranan binlerce kadın var, bebek için çırpınan kalpler var, çoktan kalben anne olmuş kadınlar.  Evli olduğu halde başka ilişkilerin peşine düşüp çoluğunu çocuğunu bırakıp giden eşlerde var ve diğer ilişkisinde de çocuk dünyaya getiren. Anne ve baba olmanın tüm kutsallığının yok sayıldığı, çocukların geleceğinin göz ardı edildiği, sadece kendi egolarının peşine düşmüş kadın ve erkekler. Çevre de gördüğümüz üzere çok kadın var çocuk doğurup başından savan velayetini babasına verip ayda bir kere çocuklarını yarım gün alarak onlara annelik yaptıklarını düşünen. Bu durum erkekler için de geçerli, asla sorumluluk almak istemeyip, evi çekip çevirme, çocuk bakımı, evin geçimini sağlama gibi bütün sorumlulukları kadının yüklenmesini bekleyen. Alınan abur cuburlarla, oyuncaklarla çocuk bakımı sağlanmaz, sadece anlık bir oyalanma sağlayabilirsiniz. Evet, kimse bu durumda olmak istemez. Herkesin kendi sorunları kendi düşünceleri vardır. Fakat bir anlık kararla bir anlık zevkle olan çocukların vebalini nasıl ödeyebilecekler acaba.

             Evlendiğiniz insanları iyi seçin, ben bunu sevdim bununla evleneceğim diye inatlaşmayın. Üçüncü gözlerin size gösterdiği olumsuz tarafları görmemek için ısrar etmeyin. Hayatınıza bir ömür boyu almayı göze aldığınız kişiyi tanımaya çalışın, çevresine olan davranışlarını gözlemleyin, size yönelttiği ve sizi rahatsız eden en ufak durumda olayı küçümseyerek affetmeyin. Ülkemizde çok fazla kadın cinayetleri, şiddet olayları yaşanıyor, bu şiddet olaylarının birçoğu da kadının eşi, eski eşi, sevgilisi, kardeşi, babası gibi yakınındaki erkekler tarafından uygulanıyor. Hayatınızı ısrarla atmak için çabaladığınız yanlış adımlar için mahvetmeyin. Bugün var yarın yok. Sizin hayatınız onlar olsa da olmasa da devam ediyor. Birine kendinizi bağlamayın. Çalışın ayaklarınızın üzerinde durun. Kendinizi ne ailenize ne patronunuza ne iş arkadaşlarınıza ne de çevrenize ezdiremeyin.

            Çocuğunuz babasından korkmasın. Onu tehditkâr olarak yetiştirmeyin. Evinde korkup mutluluğu sokaklarda aramasın. Siz ona arkadaşı gibi davranın ki size derdini sıkıntısını mutluluğunu, sevgisini, hüznünü anlatabilsin. Hayatında bir erkek olduğunda bunu ailesinden çekinmeden paylaşabilsin ki hayatında ona değer veren bir ailenin varlığını hissetsin. Eskiler sevgi olduktan sonra evliliğin devam edeceğini söylerlerdi bir şekilde kuru soğan ekmek yeriz geçiniriz, evlatlarımızı büyütürüz derlerdi. Yaşadığımız şartlar, yeni dünya düzeni, değişen alışkanlıklar sonucunda aile yapısında da değişiklikler ortaya çıktı.  Şimdi iki gönül bir olunca samanlık seyran olur sözlerinin geçerliliğini taşıdığı bir zaman değil. Eğer iki tarafta maddi olarak yeterliliğini sağlayamamışsa, her türlü sıkıntı ortaya çıkıyor. 

            Günümüzde belli bir yaş üstü z kuşağını eleştiriyorlar. Oysa Z kuşağı akıllı ve çevresinde yaşanılanları gören, gözlemleyen, geleceğini de bu doğrultu da şekillendirmeye çalışan bir kuşak. Z kuşağı ailesinde yaşanan şiddet olaylarının farkında olduğu için, şiddetin bugün ve yarınlarına olabilecek etkilerinin farkındalar. Velhasıl kelam evleneceğimiz kişiyi seçerken çok iyi düşünmeli ve kendiniz ve çocuklarınız için olumlu ve olumsuz yönlerini iyi tartmalısınız. Anne baba olmak isteyen herkes için çocuk elbette muhteşem bir şey, fakat gerçekten ben bu sorumluluğu kaldırabilir miyim, ben iyi bir anne, baba olabilir miyim diye kendinize sormalısınız. İşte o zaman sadece dört duvar arasına kurumuş mutsuz evlilikler ve bu evliliklerden kaçmaya çalışan eşlerin arasında mutsuz ve umutsuz çocuklarla bir gelecek şekillendirmeye çalışmayız.