KADIN HİZMETÇi Mİ

İlk insanlardan itibaren erkek evin geçiminin tek sorumlusuydu. Geçim avcı-toplayıcılıkla sağlandığı ve erkek kadına göre güçlü olduğu için bu böyle başlamıştı. Kadın da evdeki işleri hallederek eşine destek oldu. Ne var ki erkek sadece savaşta, avda ve kaba kuvvet gerektiren işlerde kullanması gereken gücü kadınına da yöneltti. Ve ailenin tek hâkimi oldu.

Zaman ilerledikçe tarım bulundu ve bu sefer kadın tarlada, bahçede erkeğine yanında yer almaya başladı. Daha sonra para icat edildi ve ticaret gelişti. Kadın gene evde, erkek de işindeydi. Önce şehirleşme, sonra da sanayi devrimi ile de erkek çeşitli işlerde ücretle çalışarak ailenin geçimini sağladı. Kadının yeri evi, işi çocuk doğurup büyütmek ve kocasına hizmet etmekti. Peki, kadın hizmetçi miydi?

Değişen ekonomik koşullarla tek gelirle evin geçiminin zorlaşması ve bunun yanında kadın da gerek ev ekonomisine katkıda bulunmak, gerek ekonomik bağımsızlığını kazanmak, gerekse sosyal statü kazanmak arzusuyla iş hayatında yerini aldı.

Bu kadar çok şey değişti ama bir tek şey değişmedi, ev işlerinden kadının birinci derecede sorumlu tutulması, yemek, temizlik, ütü, çamaşır gibi işlerin ve çocukların bakımının, alışverişin hatta çocukların ders takibinin bile sadece kadının görevi olarak görülmesi.

Sadece erkek çalışırken bir dereceye kadar bu düşünce kabul edilebilirdi belki ama şu koşullarda bunun doğruluğundan bahsedebilir miyiz?

Erkekler için ne güzel bir dünya değil mi? Önce gücünü, sonra dini, sonra örf ve adetleri kullanarak kadına bir sürü görev yükle, “hayat müşterek, ben çalışıp para kazanıyorum, sen de evdeki işleri halledeceksin” de, kadın da para getirmeye başlayınca gene bütün işleri onun görevi olarak görmeye devam et. İşinden gelince uzat ayağını, al telefonu, yemek bekle, çay bekle, işe gitmeye hazırlanırken “mavi gömleğim neden ütülenmedi” diye bağır, çağır.

Oysaki ne medeni kanuna ne de şeriata göre kadının böyle bir sorumluluğu var. Beyefendiler, karınız sizin hizmetçiniz değil, hayat arkadaşınız, yoldaşınızdır. Siz onunla bir ömrü, kaderinizi paylaşıyorsunuz. Tabii ki işlerinizi de paylaşacaksınız. Kadın size hizmet etmez, yükünüzü paylaşır. Kadın işi yapmam, beceremem demeyin. Kadınlar erkek işi yapabiliyorsa siz de gayet yapabilirsiniz. Hani, siz daha güçlüydünüz, bir paspas tutmuyor mu eliniz? Tabakları bulaşık makinesine yerleştirmeye yetmiyor mu gücünüz? Hani kadının saçı uzun, aklı kısaydı, bir yemeğin tarifini anlamaya yetmiyor mu aklınız?

İş yapmak istemiyorsanız yardımcı bulup yaptırırsınız. Param yetişmez diyorsanız dizinizi kırıp eşinizle işleri paylaşacaksınız.  Hele ki o da sizin gibi bütün gün çalışıp eve katkıda bulunuyorsa buna me-c-bur-su-nuz. Bunu tartışmak bile anlamsız.

Aslında bunun böyle gelip gitmesinde biz kadınların da rolü büyük. Oturduğu yerden seslenen oğlunun ayağına su götürür, yere attığı pantolonu kaldırıp dolaba asarken yemeğe yardım gerektiğinde sadece kızını çağıranlar biz anneler değil miyiz? Oğlunu balık pişirirken görünce geline bozulan kayınvalideler değil miyiz biz? Bir erkeği cam silerken gören erkeklerle beraber gülenler değil miyiz?  İstisnalar müstesna tabii.

Hanımlar, tatlı anneler, kıymetli kayınvalideler, kocam bana yardım etsin, ama oğlum hiç iş yapmasın. Ben gelinken yaptım, gelinim de bana hizmet etsin. Öyle bir dünya olamaz. Siz böyle davranarak oğlunuza karısından hizmet beklemeyi, kızınıza da hizmet etmek zorunda olduğunuzu öğretiyorsunuz. Sadece kızınıza kötülük etmiyor, aslında oğlunuzu da acizleştiriyorsunuz. Tek başına yaşayamaz hale getiriyorsunuz.

Gelin kadın erkek el ele verip düzeltelim bu yanlışı. Şimdi bir daha düşünün. Kadın hizmetçi mi?