0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla Yüce Allah, hayatı ve ölümü sınav olsun diye yaratan, fani kılan, belirli süreye dek kimin iman edip etmeyeceğini görmeyi ve buna göre hesaba çekmeyi dileyendir. “O, hanginizin daha güzel amel yapacağını sınamak için ölümü ve hayatı yaratandır. O, mutlak güç sahibidir, çok bağışlayandır.” (Mülk 67/2) Canı veren de alan da sadece O’dur. “Şüphesiz göklerin ve yerin hükümranlığı yalnız Allah’ındır. O, diriltir ve öldürür. Sizin için Allah’tan başka ne bir dost, ne de bir yardımcı vardır.” (Tevbe 9/116) “Allah, sizi yaratan, sonra size rızık veren, sonra sizi öldürecek ve daha sonra da diriltecek olandır…” (Rum 30/40) “O, yaşatan ve öldürendir. Bir şeye karar verdiğinde, ona sadece “ol” der, o da oluverir.” (Mü’min 40/68) “De ki: “Allah sizi yaşatıyor. Sonra sizi öldürecek, sonra da kendisinde şüphe olmayan Kıyamet gününde sizi bir araya getirecek, ama insanların çoğu bilmezler.” (Casiye 45/26) “Hiç şüphesiz biz diriltir, biz öldürürüz ve biz (her şeye gerçek) varisleriz.” (Hicr 15/23) O’nun izni olmadan ve haksız yere bir cana kıymak haramdır ve hak ancak cihatta, nefsi müdafada ve diğer mücbir sebepler ile kısastadır. Çünkü can dokunulmaz olandır, çünkü beden ruhu taşımaktadır, Allah’ın izni olmadan o cana kast etmek isyan ve inkardır. “(Ey Muhammed!) De ki: “Gelin, Rabbinizin size haram kıldığı şeyleri okuyayım: O’na hiçbir şeyi ortak koşmayın. Anaya babaya iyi davranın. aklınızı kullanasınız.” (En’am 6/151) Öldürmenin mahiyet ve hükmünü en geniş manada veren ayet ise aşağıdaki ayettir ve zulmetmek demek olan can alma eylemi ebedi cehennem azabı demekle birlikte, mazlumun günahlarını da üstlenmek anlamındadır. “Andolsun! Sen beni öldürmek için elini bana uzatsan da ben seni öldürmek için sana elimi uzatacak değilim. Çünkü ben âlemlerin Rabbi olan Allah’tan korkarım. Ben istiyorum ki, sen benim günahımı da, kendi günahını da yüklenip cehennemliklerden olasın. İşte bu zalimlerin cezasıdır.” Derken nefsi onu kardeşini öldürmeye itti de (nefsine uyarak) onu öldürdü ve böylece ziyan edenlerden oldu.

(Maide 5/28-30) Öldürmek o denli kötüdür ki bir cana haksız yere kıyan, tüm insanlığı öldürmüş gibidir çünkü haramdır, çünkü adaletsiz ve haksızdır, çünkü Sünnetullah’a karşıdır, kainattaki huzur ve ahenge atılmış kör kurşundur, haddi aşmaktır. “ .. Kim, bir insanı, bir can karşılığı veya yeryüzünde bir bozgunculuk çıkarmak karşılığı olmaksızın öldürürse, o sanki bütün insanları öldürmüştür. Her kim de birini (hayatını kurtararak) yaşatırsa, sanki bütün insanları yaşatmıştır…” (Maide 5/32) “Bir mü’minin bir mü’mini öldürmesi olacak şey değildir. Ancak yanlışlıkla olması başka…” (Nisa 4/92) “Kim bir mü’mini kasten öldürürse, cezası, içinde ebedî kalacağı cehennemdir. Allah, ona gazap etmiş, lânet etmiş ve onun için büyük bir azap hazırlamıştır.” (Nisa 4/93) “Haklı bir sebep olmadıkça, Allah’ın, öldürülmesini haram kıldığı cana kıymayın. Kim haksız yere öldürülürse, biz onun velisine yetki vermişizdir. Ancak o da (kısas yoluyla) öldürmede meşru ölçüleri aşmasın. Çünkü kendisine yardım edilmiştir.” (İsra 17/33) Lakin insan nankördür ve öldürmekten, hatta Peygamber öldürmekten geri durmaz. “O, size hayat veren, sonra sizi öldürecek, daha sonra da diriltecek olandır. Şüphesiz, insan çok nankördür.” (Hac 22/66) Fıtratın ve sınavın intizamı, bazılarının erken ve bazılarının geç ölmesi üzeredir ki bunun hikmeti sadece Allah’tadır. İşte kasten (kaza ile öldrümek istisnadır) öldürmek işi bu intizama darbe vuran bir gaflettir. “Allah, sizi yarattı. Sonra sizi öldürecek. İçinizden kimileri de, bilgili olduktan sonra hiçbir şeyi bilmesin diye ömrünün en düşkün çağına ulaştırılır. Şüphesiz Allah hakkıyla bilendir, (her şeye) hakkıyla gücü yetendir.” (Nahl 16/70) Kişinin kendi evlatlarını korku ve açlık uğruna öldürmesi de aynen haram ve yasaktır ki bu gafletin ardında daima şeytan vardır çünkü o süslü göstermiş ve kulu aldatarak yanıltmayı ve dini karıştırmayı dilemiştir. Önemli olan bir diğer husus da şudur ki bu çirkin amele dahi Yüce Allah müsaade etmiş ve sınavın adaleti anlamında engel olmamıştır.
Buradan varacağımız nokta ise şudur ki Yüce Allah elbette kimin, kimi, ne zaman ve nerede öldüreceğini bilendir. O, bilse de mani olmayan ancak öğüt verendir. Aynı durum kendisinin canını alanlar içinde geçerlidir ki can Allah amenetidir. İster bize ister başkalarına ait olsun sınava tabidir ve öldürmek işi bu sınavı sekteye uğratmak ve kötü bir şey yapmaktır. “Yine bunun gibi, Allah’a ortak koşanların çoğuna, koştukları ortaklar, çocuklarını öldürmelerini güzel gösterdi ki; onları helâke sürüklesinler ve dinlerini karıştırıp onları yanıltsınlar. Eğer Rabbin dileseydi, bunu yapamazlardı. Artık sen onları uydurdukları ile baş başa bırak.” (En’am 6/137) “Beyinsizlikleri yüzünden bilgisizce çocuklarını öldürenler, Allah’ın kendilerine verdiği rızkı -Allah’a iftira ederek- haram sayanlar, mutlaka ziyan etmişlerdir. Gerçekten onlar sapmışlardır. Doğru yolu bulmuş da değillerdir.” (En’am 6/140) Anlaşılacağı üzere insana emanet verilen can kime ait olursa olsun verme ve alma hakkı sadece Yüce Allah’tadır ve aksine davrananlar sınava ve fıtrata ve imana aykırı davranmış olur. İntihar etmek ise sabredememek, hatalardan sonra affedilme umutlarını yok saymak, haram olan cana kıymak, topluma ve gelecek nesillere kötü örnek olmak, asayiş ve huzuru bozmak gibi sayısız günah ve kötülüğe imza atmış olmaktır. Doğru ve güzel olan başa gelenleri sabırla karşılamak ve Allah’tan bilmek, tevekkülden asla vazgeçmeden ve umudu kaybetmeden acının erdiriciliğini hissedebilmektir. Ölüm nihayetinde bir son veya kurtuluş değil, bir berzah arkasına geçiştir. İnsan ruhlar aleminde verdiği söz hatırlanırsa, o andan ahiretin sonsuz sınırlarına dek defalarca yaşatıldığı öldürülse de sonuçta tek ve uzun bir hayat yaşamaktadır. Bu anlamda insan ölümsüzdür. Ahiret hesabında insan dünyada yaşadıklarını aynen hatırlayacağına göre yapıp ettiklerini de bilecek, ahiretin sonsuz hayatında da şuurulu bir vaziyette yaşayacaktır.